Çay İçmek İsteyen Varsa NASA'ya Başvursun.Bir çay içecektik, hayat sorguladık. Evet evet, yanlış okumadınız… Alanya’da çay içmek artık öyle "iki çay ver usta" cümlesiyle olacak iş değil. Şifre lazım, barkod lazım, telefon lazım, uygulama lazım… En önemlisi de sabır lazım. Hatta öyle sabır ki, Mevlana mezarından kalksa “Yok ben bu kadarına da sabretmem” der. ÇAY İSTEMEK YÜREK İSTER Geçen hafta üç kafadar – biri emekli komutan, biri Gaziantepli kabzımal, biri ben gazeteci – belediyenin Halk Evi’ne gittik. Amaç basit: Sadece ÇAY. Ne döviz işlemi, ne nükleer anlaşma… Sadece bir bardak çay! Masaya oturduk, görevliye nazikçe seslendik: “Üç çay alabilir miyiz?” Kasadaki Adam, gülümsedi ve bombayı patlattı: “Uygulamanız var mı?” Bizim suratlar bir anda TRT’deki “Belgesel Aniden Başladı” ifadesine döndü. DİJİTAL KAFAYLA DUMANLI ÇAY MÜMKÜN MÜ? Hemen telefonları çıkardık. Kabzımal abinin telefonu hala tuşlu. Komutan, ekranı açınca “Benim parmak izi hala yok sayılıyor” dedi. Ben de bağlanacak internet arıyorum ama çay için fiber internet gerekir mi be kardeşim? İndirdik, yükledik… Derken e-Devlet bilgisi istendi. Dur! Yahu ben alt tarafı bir bardak çay içeceğim. E-Devlet bilgimle devlet ihalesine mi giriyorum, sınır mı geçiyorum? Yok! Çay içeceğim… Şaka gibi ama gerçek. ÇAY KİMİN? KÜLTÜRÜN MÜ, QR KODUN MU? Bir ara düşündüm: Acaba dedim biz artık kendi ülkemizde “misafir” olduk da haberimiz mi yok? Çünkü restoranlarda çalan müzik bizden değil, menülerdeki yemek bizden değil. Bir turist gelip “Türk kültürünü merak ediyorum” dedi, adama pizza yedirdik, İtalyan müziği dinlettik. E adam da haklı olarak dedi ki:“Kusura bakmayın ama bize benzemeyin, siz olun. Biz de sizi tanıyalım.” Eskiden Alanya’da Yörük çadırı vardı, şimdi “Yörük Burger” var. Ne bu kardeşim? Fast food mu, gelenek mi? Ne yediğimiz belli değil, ne dinlediğimiz belli değil. Ama çay içmek? Ha işte o hala "yüksek IQ isteyen" bir iş. HALK EVİ DEĞİL, HALK SINAVI! Gelelim Halk Evi’ne. Hani eskiden misafiri götürüp çay ısmarlardık ya… Şimdi misafiri götürüp uygulama yükletiyoruz. “Sen bana çay ısmarlama, bana aplikasyon yüklemeyi öğret!” Uygulaması olmayan çay içemez, sistemden düşersin. Yani sen, ben, komutan, kabzımal – çay içeceğiz ama devletin dijital sistemlerinden geçmemiz gerekiyor. Biri çıkıp dedi ki:“Bu uygulama kötü niyetli kişilerin eline geçerse, dolandırılırsanız ne olacak?” Valla dedim, çayı içerken zaten dolandırılmış gibi hissediyoruz, eksik olan sadece çağrı merkezi araması. KOMÜNİST RÜZGARLAR VE ÇAY KUYRUKLARI En sonunda uygulama patladı, biz de dedik ki 00 “Paramızla çay içelim.” Fakat çay gelirken hissettiğim o duygu... Ben paramla çay içiyorum ama hala kuyruğa giriyorum.Yani bir an kendimi eski Sovyetler Birliği'nde karneyle çay alıyormuşum gibi hissettim. ÇAYDA ADALET, SİSTEMDE NEZAKET! Şimdi buradan yetkililere sesleniyorum: Sistem kurmak güzeldir. Teknoloji, modernleşme, dijital hizmetler... Evet. Ama kardeşim, bir çay içmek için bankacılık işlemine girmeyelim! Bir bardak çay bu ya! Üç kişi çay içeceğiz diye girdiğimiz macera Yüzüklerin Efendisi üçlemesi kadar sürdü. Arada ejderha eksikti, yoksa her şey tamdı. KÜLTÜR MÜ YOKSA ÖZENTİ Mİ? Halkın çay içtiği belediye çay bahçesi artık yok. Yerine yapılan yeni "Halk Evi", modern yapısıyla beş yıldızlı oteli andırıyor. Kültür anlatıyor mu? Evet. Ama hangi kültür? Fransız tarzı mı, İtalyan havası mı? Kime hizmet ettiği belli olmayan, estetikle yerelliği karıştıran bu yapıların içinde, kendi geçmişimizi bulmak mümkün değil. SON DEM Modernlik adına, kültürümüzü, basit alışkanlıklarımızı, halkla iç içe yaşamayı bu kadar zorlaştırmak bize ne kazandırıyor? Alanya bir tatil cenneti ama kendi halkı için “yaşam cehennemi”ne dönüşmesin. Çay içmek için başvuru alınan, QR kod okutan, devlet bilgisi isteyen sistemleri bırakın. Bize çay verin, sohbet verin, biraz da saygı verin.Çünkü biz bu şehirde sadece çay içmek istiyoruz… O da hakkımız!Saygılarımla