Başlık sorusunu cevaplamadan önce kısaca kitabın serüveninden bahsetmek isterim. 

Bir kitap önce yazarın kafasında yazılır. 

Yazar bu düşüncelerini kağıtlara ya da klavye yoluyla bilgisayarlara aktarır. Kitap üzerinde yazar uzun uzadıya çalışır. Kitaplaşacak metinler bittikten sonra kitabın yayınlanması için yayınevleri aranır. 

Eğer yazar tanınmış biriyse yayınevi bulmada zorlanma olmaz. Üstelik yazara telif ücreti de ödenir. Eğer yeni bir yazar ise süreç ters işleyerek yayınevlerine bu kez yazar katkı payı vermek zorunda kalır. Kitap sözleşmesi yapıldıktan sonra yayınevi dosyayı editörlere havale eder, editörel çalışmalardan sonra kitabın kapak çalışmasıyla birlikte mizanpajına geçilir ve kitap matbaa aşamasına gelmiş olur. 

Buraya kadar uzun bir zaman ve emek gerektiren işlemler kitap basıldıktan sonra da daha zahmetli hale gelir. 
Kitap basımından sonra yayınevi yazara satış desteğini de üstlenmişse, basılan bu kitabı dağıtım ağına katmak için bir dağıtım şirketiyle anlaşmak zorunda. 

Dağıtım şirketleri kitapları yayınevlerinden yüzde altmış iskonto ile alırlar. İnternet üzerinden satış yapan portallara bu kitabın dağıtımının kendilerinde olduğunu bildiren bir tanıtım yazısı ve görselleri yollar. Bu portallar görseli sitelerine koyduktan sonra yazar veya yayınevi bu eserin tanıtımını yapar. 

Çevresi iyi olan, ismi iyi bilinen yazarların eserleri kapış kapış satılıp yeni baskıları yapılırken, çevresi iyi olmayan ya da yeni yazmaya başlayan yazarların eserleri uzun süre satılmayınca dağıtım şirketlerinin gözünden de düşmüş olur. 
Kapış kapış satılan ve tekrar baskıları yapılsa bile dağıtım şirketleri kitapların yüzde kırklık ücretini yayınevlerine bir yıl sonra ödemeye başlıyor. Ki bu da bazen birkaç aylık çekle de olabiliyor. 

Kitapla arası pek olmayan bir toplum olduğumuz istatistiki raporlardan biliyoruz. Hal böyle olunca kitap yazmaya cesaret de azaldığı gibi kitabını bastırma cesaretinde bulunanlar da farklı arayışlar içine girmeye başlarlar. 
Kendi parası ile bastırdığı kitabı dağıtım şirketlerine kaptırmamak için yazar sırtlandığı kitaplarını çevresine, eşe ve dostuna satmaya kalkışır. Bu eş ve dostlar içinde bakkal ve manav da olabilir, hatta kasap da. 

Evet kitabı ayağa düşürmemek lazım, bir yayıncı olarak buna katılıyorum. 
Herkes para vererek kitap basmamalı buna da katılıyorum. 

Ancak her ne şekilde olursa bir kitap basıldıktan sonra da dağıtım şirketleri de bu kadar insafsızca davranmamalı. 
Sözün sonunda;

Yazarın ve kitabın puanını zaten okuyucusu zamanla verir. Kim parasıyla kendini yazar / şair yaptı, kim gerçek hakkederek yazmışsa bu zamanla ayrışır. 

Ve nasıl basılmışsa basılsın dağıtım şirketleri de kitap ehli insanların emeklerini zamanında vermeli. 
Dağıtım ağlarına bir çeki-düzen verme, standart getirme burada “Kültür Bakanlığı”na düşer. Konuyla ilgili olarak alternatif kooperatif gibi kuruluşlar da düşünülebilir. Ancak yayıncılık dünyasıyla ilgili farklı nahoş kokulara da gelecekte dokunmak isterim..